Καθώς καμία στρατηγική δε μπορεί να υποσχεθεί ολοκληρωτική εξάλειψη του κινδύνου, οι πρακτικές που υπόσχονται τη μεγαλύτερη επιτυχία στις συναλλαγές είναι αυτές που υπόσχονται διαχείριση και μείωση του ρίσκου. Ανάμεσα σε αυτές τις πρακτικές, εκείνη που ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αντιστάθμιση κινδύνου (γνωστή και ως hedging).

Η αντιστάθμιση κινδύνου είναι μια πρακτική που κατορθώνει να μειώσει σημαντικά το ρίσκο που συνοδεύει κάθε συναλλαγή. Αποτελείται από δύο παράλληλες συναλλαγές, οι οποίες έχουν ως σκοπό να αντισταθμίσει η μία τις πιθανές ζημίες της άλλης. Συνήθως μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους: είτε με το άνοιγμα δύο θέσεων με κοινό νόμισμα είτε με το άνοιγμα μιας συναλλαγής στην αγορά τοις μετρητοίς και της απόκτησης ενός δικαιώματος επιλογής.

Στην πρώτη περίπτωση, οι επενδυτές θα πρέπει να συνδυάσουν δύο σχεδόν αντίθετες συναλλαγές. Ας υποθέσουμε πως κάποιος αποκτά το ζεύγος EUR/USD, αναμένοντας πτώση της ισοτιμίας του, προκειμένου να εξασφαλίσει κέρδος. Προκειμένου να προχωρήσει σε αντιστάθμιση κινδύνου, θα πρέπει παράλληλα να ανοίξει μία ακόμη θέση, αυτή τη φορά σε ένα άλλο ζεύγος με το δολάριο – για παράδειγμα, το USD/JPY. Ακόμη και στην περίπτωση, λοιπόν, που η αρχική συναλλαγή δεν έχει την πορεία που επιθυμούσε, αν η αξία του δολαρίου ανέβει, θα εξασφαλίσει κέρδη από τη δεύτερη συναλλαγή, καλύπτοντας τις ζημίες του πρώτου. Με τον τρόπο αυτό, το ρίσκο μειώνεται σημαντικά.

Δύο σχεδόν αντίθετες συναλλαγές θα πρέπει να συνδυαστούν και με τον δεύτερο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, ο επενδυτής μπορεί να ανοίξει μια θέση στην αγορά τοις μετρητοίς, αναμένοντας πτώση της ισοτιμίας. Παράλληλα, μπορεί να αποκτήσει κι ένα δικαίωμα επιλογής, με την ακριβώς αντίθετη πρόβλεψη, το οποίο θα είναι σε θέση να επιβεβαιώσει σε μελλοντικό χρόνο. Στην περίπτωση, λοιπόν, που η ισοτιμία δεν πέσει και η πρώτη συναλλαγή ξεκινά να φέρνει ζημίες, μπορεί να αποκτήσει το δικαίωμα επιλογής, ώστε να καλύψει τη ζημία με τα κέρδη του. Στην περίπτωση, από την άλλη, που η ισοτιμία ακολουθήσει πτωτική πορεία, θα είναι σε θέση να μην αποκτήσει καν το δικαίωμα επιλογής και να χάσει απλά το ποσό που ξόδεψε για την προπληρωμή του.

Και οι δύο τρόποι, λοιπόν, επιτυγχάνουν την αντιστάθμιση κινδύνου, προσφέροντας ο καθένας διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.